Wypadanie macicy: Operacja jako jedna z metod leczenia zaburzeń statyki narządu rodnego
Wypadanie macicy, a dokładniej obniżenie narządów rodnych jest związane z osłabieniem mięśni, które odpowiadają za podtrzymanie pochwy, odbytnicy i pęcherza. Osłabienie to jest często efektem ciąży i porodu. W przypadku kobiet w okresie menopauzalnym do obniżenia narządów rodnych dochodzi w wyniku utraty przez mięśnie elastyczności i obniżenia poziomu estrogenu w organizmie. Istnieją także genetyczne przyczyny wypadania macicy, do których zalicza się m.in. zaburzenia metabolizmu kolagenu. Leczenie wypadającej macicy nie musi się wiązać z operacją. Obniżeniu narządów rodnych zapobiegają regularne ćwiczenia mięśni Kegla oraz kremy z estrogenami. Leczenie operacyjne wypadania macicy stanowi wyjście w bardziej zaawansowanym stadium zaburzeń statyki narządu rodnego oraz wówczas, gdy leczenie nieoperacyjne nie przyniosło zamierzonych rezultatów. Niektóre pacjentki od razu decydują się na leczenie wypadającej macicy przy pomocy zabiegu chirurgicznego.
Wypadanie macicy: Objawy
Zaburzeniom statyki narządu rodnego towarzyszą bolesne i dokuczliwe objawy. Część z nich jest związana z uchyłkami pęcherza i jelita grubego, a więc wpukleniami części narządów do światła pochwy. Może to powodować zaleganie moczu w uchyłku pęcherza i wynikające z tego nawracające zakażenia dróg moczowych oraz utrudnione wypróżnianie się.
Do najbardziej charakterystycznych, a zarazem najczęściej obserwowanych przez pacjentki objawów zalicza się:
- dolegliwości bólowe w pochwie,
- uczucie nieustannego parcia,
- dyskomfort w trakcie współżycia seksualnego,
- zaparcia i hemoroidy,
- nawracające stany zapalne,
- problemy z wypróżnianiem się (oddawaniem moczu i stolca).
Współżycie ze zdiagnozowanym obniżeniem narządów rodnych
Jednym z objawów wskazujących na wypadanie macicy jest ból w trakcie stosunku seksualnego, a nierzadko także po zakończeniu współżycia. W początkowych etapach dyskomfort powodowany obniżającymi się narządami rodnymi można niwelować przy pomocy odpowiednich ćwiczeń oraz zaleconej przez lekarza prowadzącego farmakoterapii. Z czasem współżycie okazuje się właściwie niemożliwe, co jest spowodowane dalszym przemieszczaniem się macicy w dół brzucha. Leczenie operacyjne wypadania macicy pozwala podjąć współżycie i czerpać satysfakcję ze zbliżeń. Dlatego operacja jest tak często wybierana przez pacjentki.
Wypadanie macicy: Operacja
Leczenie operacyjne wypadania macicy przeprowadza się przede wszystkim w ciężkich przypadkach. Wskazaniem do operacji jest m.in. groźba wypadnięcia macicy na zewnątrz. Wśród pozostałych zalicza się:
- nasilające się dolegliwości bólowe,
- powstałe uchyłki,
- nietrzymanie moczu.
Dawniej problem wypadającej macicy rozwiązywano poprzez jej usunięcie. Współczesna medycyna odchodzi od tej ścieżki terapeutycznej na rzecz przywrócenia prawidłowej anatomii narządów rodnych kobiety. W tym celu wykorzystuje się:
- specjalną siatkę, która unosi macicę ku górze,
- operację powieszenia macicy do kości krzyżowej,
- polipropylenowe taśmy, które mają za zadanie „zastąpić” słabnące więzadła i utrzymać macicę we właściwej pozycji.
Wypadanie macicy: Operacja czy pessar?
Wypadanie macicy po porodzie, szczególnie jeśli kobieta była pierworódką oraz nietrzymanie moczu związane z obniżeniem narządów rodnych można leczyć za pomocą pessara. Pessar daje efekt zbliżony do efektu uzyskiwanego przez zabieg chirurgiczny, przy czym jego założenie nie wymaga interwencji chirurga. To silikonowy krążek, który umieszcza się w pochwie. Jego celem jest podtrzymanie struktur anatomicznych.
