Operacje Robotowe
 
Operacje prostaty w asyście robota

All fields are required.

Close Appointment form

Usunięcie macicy metodą klasyczną

Zabieg usunięcia macicy jest stosowany zarówno w leczeniu stanów łagodnych, jak i chorób onkologicznych kobiecego narządu rodnego.

W zależności od stopnia zaawansowania i umiejscowienia zmiany usunięcie macicy metodą klasyczną może obejmować:

  • histerektomię prostą – zabieg polega na usunięciu macicy z usunięciem lub bez usunięcia przydatków (jajników i jajowodów),
  • histerektomię rozszerzoną – zabieg polega na usunięciu macicy i przydatków oraz okolicznych węzłów chłonnych, a niekiedy także górnej części pochwy.

Na czym polega usunięcie macicy metodą klasyczną?

Usunięcie macicy metodą klasyczną chirurgii otwartej określa się terminem histerektomii brzusznej. W trakcie zabiegu poprzez przecięcie powłok brzusznych usuwana jest cała macica (trzon z jajowodami i szyjka z usunięciem lub bez usunięcia jajników). 

Tradycyjnie powłoki brzuszne nacina się nad spojeniem łonowym, dzięki czemu blizna pozostaje niewidoczna pod bielizną. To, szczególnie z perspektywy młodszych pacjentek, bardzo ważne. Blizny na ciele wpływają bowiem na obniżenie pewności siebie i mogą powodować dyskomfort. W przypadku pacjentek bardzo otyłych i/lub gdy istnieje już blizna po poprzedniej operacji brzusznej, nacięcie może być przeprowadzone w linii pośrodkowej. Zazwyczaj wykonuje się je od spojenia łonowego do pępka lub powyżej niego.

Zalecenia po zabiegu usunięcia macicy metodą klasyczną

Pobyt pacjentki w szpitalu w przypadku klasycznej chirurgii otwartej jest odpowiednio dłuższy niż w przypadku histerektomii metodą laparoskopową. Pełna rekonwalescencja i powrót do codziennych aktywności sprzed operacji wymaga czasu. Zazwyczaj ok. 2 miesięcy. Mimo to, zaleca się, żeby pacjentki po histerektomii przez około 6 miesięcy po zabiegu unikały ciężkiej pracy fizycznej, w tym przede wszystkim podnoszenia przedmiotów cięższych niż 5 kg. Zalecenie to wynika z zagrożenia pojawienia się przepukliny, krwotoku lub powikłań jelitowych. Powrót do aktywności fizycznej powinien więc być stopniowy, ale nie należy z nim czekać zbyt długo.