Posiew moczu
Posiew moczu (badanie bakteriologiczne moczu) zleca się, gdy podstawowe badanie moczu wskazuje na zakażenie układu moczowego oraz wtedy, gdy u pacjenta występują dolegliwości, np.: częste oddawanie moczu z odczuwaniem niepełnego opróżnienia pęcherza, ból, świąd, pieczenie przy jego oddawaniu lub krwiomocz. Posiew moczu ma na celu zidentyfikowanie bakterii i drożdżaków, które wywołały infekcję i sporządzenie antybiogramu lub mykogramu, by dobrać właściwe leczenie.
Metoda pobrania:
- ze środkowego strumienia – rano lub co najmniej po 4 godzinach od ostatniej mikcji, po dokładnym umyciu okolic cewki moczowej wodą z mydłem (spłukać pod bieżącą wodą, nie wycierać, lub wytrzeć jałowym gazikiem), – ze środkowej partii moczu początkową oddając do muszli (zawiera drobnoustroje kolonizujące ujście cewki moczowej);
- przez punkcję układu drenującego u pacjentów stale cewnikowanych: – zacisnąć cewnik moczowy na 15-30 minut przed pobraniem moczu – uwolnić zacisk, zdezynfekować miejsce wkłucia do cewnika (port do pobierania materiału), a po zdrenowaniu kilkunastu ml moczu igłą i strzykawką pobrać próbkę o objętości co najmniej 1-5 ml
- pobieranie moczu przez cewnikowanie – założyć cewnik zgodnie z procedurą cewnikowania, odrzucić pierwszą porcję moczu na zewnątrz. Zebrać kolejną porcje do jałowego pojemniczka.
- przez nakłucie nad spojeniem łonowym pełnego pęcherza – metoda ta jest rzadko stosowana, umożliwia diagnostykę w kierunku bakterii beztlenowych a każda wyhodowana liczba drobnoustrojów noże świadczyć o infekcji.
- Mocz można pobrać:
– do jałowego pojemnika (około 5 ml). Materiał tak pobrany należy przesłać natychmiast do laboratorium, a jeżeli nie jest to możliwe, można przechować go poniżej 2 godzin w temp. pokojowej i do 24 godzin wyłącznie w temp. 40C.
– na podłoże wzrostowe np. Uriline (jałowy pojemnik + szpatułka z podłożami przytwierdzona do nakrętki). W pobranym moczu należy zanurzyć płytkę pokrytą agarem, następnie usunąć mocz do muszli a pojemnik z podłożem szczelnie zamknąć). Próbkę pobraną na podłoże wzrostowe do momentu przesłania do laboratorium można przechowywać w cieplarce (temp. 370C) lub pozostawić w temperaturze pokojowej. Korzystanie z tej metody jest zalecane w dniach, gdy laboratorium mikrobiologiczne jest nieczynne.
– W wyjątkowych przypadkach – do sterylnego woreczka podklejanego na krocze dla niemowląt, lecz tylko wynik ujemny z posiewu moczu pobranego tą metodą jest wiarygodny! - Przy podejrzeniu zakażenia grzybiczego należy pobrać (ww. metodami) 10 ml moczu; można przechowywać go w temp. 40C do 14 godzin.
Zakres wartości referencyjnych:
Posiew jałowy
